Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy, zwany także Świętem Pracy, jest obchodzony co roku, zazwyczaj 1 maja, w ponad 80 krajach na całym świecie, również w Chinach.
Historia Międzynarodowego Dnia Pracy
Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy to święto klasy robotniczej, obchodzone co roku od 1890 r. Święto na całym świecie obchodzi się 1 maja, poza Stanami Zjednoczonymi, gdzie świętuje się w pierwszy poniedziałek września.
Święto wprowadziła w 1889 II Międzynarodówka dla upamiętnienia dramatycznych wydarzeń z pierwszych dni maja 1886 r. mających miejsce w Chicago, podczas strajku będącego częścią ogólnokrajowej kampanii na rzecz wprowadzenia 8-godzinnego dnia pracy.
Po raz pierwszy święto 1 maja obchodzono w 1890 roku – m.in. w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Belgii, Francji. Organizowane w tym dniu demonstracje i strajki przyczyniły się do radykalizacji ruchów robotniczych. Początkowo nielegalne manifestacje 1-majowe zostały później w wielu krajach oficjalnie uznane.
Chińska majówka
Pierwsze święto pracy w Chinach odbyło się 1 maja 1920 r. Między rokiem 1921 a 1922 aktywiści zakładali ośrodki kształcące robotników, organizowali związki i naciskali na lepsze warunki dla zwykłych robotników przemysłowych.
Zaledwie miesiąc po powstaniu Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 r. Rada Administracyjna Centralnego Rządu Ludowego oficjalnie ogłosiła 1 maja świętem państwowym.
Jest to jedno z niewielu świąt, które obchodzone jest w Chinach według kalendarza gregoriańskiego, a nie księżycowego. Do 2008 roku święto to trwało 7 dni, jednak rząd zdecydował o skróceniu obchodów do 3 dni.
Święto Pracy, wraz z innymi świętami określanymi jako „złote tygodnie”, odgrywa w Chinach ogromną rolę gospodarczą. Dłuższy okres płatnego urlopu sprawia, że coraz więcej rodzin może wykorzystać tę przerwę na dalekie wyjazdy do rodziny lub podróże turystyczne.
Wiele firm korzysta również z tego święta, aby organizować promocyjne wyprzedaże.
Zazwyczaj jest to okres pełen zabawy i relaksu, podczas którego ludzie cieszą się przerwą, angażując się w różne zajęcia rekreacyjne.
Święto Pracy w Chinach jest okresem znacznie wzmożonej aktywności turystycznej, co pomaga we wspieraniu krajowego rynku turystycznego.
Rynek pracy w Chinach
Chińska kultura pracy znacznie różni się od znanej nam w Europie. Teoretycznie pracuje się tu 8 godzin dziennie, pięć dni w tygodniu, jednak wiele firm wprowadziło tak zwany tryb pracy 996. Oznacza on pracę w godzinach od 9 do 21, sześć dni w tygodniu. W tym przypadku, tydzień pracy wynosi 72 godziny. Taki system przyjęły niektóre chińskie firmy, głównie z branży IT. Dzięki wszechobecnej aplikacji WeChat, obowiązuje niemal stała dyspozycyjność. W wielu biurach pracownicy wychodzą w południe na 90-minutową przerwę na lunch, a potem zostają do późnego wieczora, aby wykonać całą swoją pracę. Chińskie urzędy również często mają ścisłą, nieelastyczną hierarchię.
Działania związane z pracą po godzinach często przybierają formę kolacji z szefem, jednodniowych wycieczek z zespołem w weekendy lub wieczorów KTV w lokalnym barze z kolegami.
Chociaż zajęcia poza godzinami pracy mogą być przedstawiane jako „dobrowolne”, wielu chińskich pracowników wie, że muszą w nich uczestniczyć, aby pokazać powagę swojej pozycji i lojalność wobec firmy, dla której pracują.
W porównaniu z pracą na Zachodzie również chińska polityka urlopowa wydaje się szczególnie surowa. Każdego roku jest 10 dni świąt państwowych, a ponadto większość pracowników otrzymuje pięć dni urlopu (chociaż nierzadko słyszy się o mniejszej liczbie wolnych dni).
Jaka praca taka płaca?
Każda prowincja w Chinach ustala inną płacę minimalną w zależności od poziomu rozwoju i kosztów utrzymania w tej prowincji. Zgodnie z aktualnymi danymi rządowymi waha się od 1200 juanów w małych miastach, takich jak Liaoning i słabo rozwinięte regiony, do około 2500 juanów w dużych miastach, takich jak Szanghaj, Pekin, Kanton, Shenzhen, Nanjing czy Hangzhou.
Wraz ze wzrostem przejścia na automatyzację i innowacje, większość pracowników zatrudnionych przez firmy z inwestycjami zagranicznymi zarabiała powyżej płacy minimalnej.
Gwarancja zatrudnienia
W marcu bieżącego roku Narodowy Kongres Ludowy (NPC) zwołał spotkanie inaugurujące coroczne Dwie Sesje, na którym wyznaczono listę zadań, jakie kraj ma realizować w nadchodzącym roku, by osiągnąć docelowy PKB na 2022 r.
Aby osiągnąć 5,5-procentowy cel gospodarczy, Chiny udzielą dalszego wsparcia podatkowego, pomagając firmom przetrwać trudności. Przedsiębiorcy mogą również oczekiwać środków mających na celu zwiększenie konsumpcji krajowej, zwiększenie inwestycji i dalszą promocję inwestycji zagranicznych.
Zapewnienie zatrudnienia jest głównym problemem chińskiego rządu w 2022 r., po nierównomiernym ożywieniu wskaźników zatrudnienia od wybuchu COVID-19. Badana stopa bezrobocia w miastach utrzymuje się uparcie na poziomie powyżej pięciu procent od 2019 r., osiągając 5,1 procent na koniec 2021 r., w porównaniu z 5,6 procent w 2020 r.
Ponieważ oczekuje się, że latem tego roku na chiński rynek pracy wejdzie ponad 10 milionów absolwentów, rząd stara się wzmocnić możliwości zatrudnienia i przedsiębiorczości
w szczególności dla młodych ludzi (stopa bezrobocia wśród osób w wieku od 16 do 24 lat jest wyższa niż w pozostałej części populacji, osiągając 14,3 proc. w grudniu 2021 r.).
Polityka fiskalna i finansowa ułatwi realizację „polityki przede wszystkim zatrudnienie”, a przedsiębiorstwa będą miały większe wsparcie w zakresie stabilizacji i wzrostu zatrudnienia.
Propozycje obniżenia stopy bezrobocia obejmują między innymi zmniejszenie składek na ubezpieczenie od bezrobocia i wypadków przy pracy oraz zapobieganie i korygowanie dyskryminacji ze względu na płeć czy wiek.
Rząd złożył też deklarację wykorzystania funduszu ubezpieczenia na wypadek bezrobocia o wartości 100 miliardów juanów (15,8 miliarda USD) w celu wsparcia stabilizacji zatrudnienia i szkoleń.
